Podzamcze. Sypialnia Wałbrzycha. W zasięgu mojego wzroku setki żyć zamknięte w szarej płycie. Setki z wyjątkiem jednego. Biegnę - żeby nie pamiętać, żeby nie czuć, żeby nie oszaleć. Jednostajny rytm mojego ciała to jedna z niewielu rzeczy, która nadal przynosi ukojenie. To i natura - niezmiennie zachwyca w tym ciemnym miejscu, w którym się znalazłam.